Κλασική ή Ελάχιστα Επεμβατική Θωρακοχειρουργική

Η κλασσική ή ανοικτή θωρακοχειρουργική περιλαμβάνει την πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων στο θώρακα μέσω θωρακοτομής, δηλαδή τομής στο πλάγιο θωρακικό τοίχωμα, ενώ λιγότερο συχνά πραγματοποιείται στερνοτομή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ανοικτές χειρουργικές επεμβάσεις στο θώρακα, ενώ προσφέρουν πολύ καλή έκθεση στο χειρουργό, να συνοδεύονται από σημαντικό ιστικό τραύμα. Στην προσπάθεια να μειωθεί το ιστικό αυτό τραύμα και τα προβλήματα που στη συνέχεια δημιουργεί αναπτύχθηκαν στη θωρακοχειρουργική οι ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι, αρχικά η θωρακοσκοπικές τεχνικές (VATS) και στη συνέχεια η ρομποτική θωρακοχειρουργική. Η βασική αρχή τους είναι η πραγματοποίηση των περισσοτέρων θωρακοχειρουργικών επεμβάσεων μέσω οπών λίγων χιλιοστών, αντί για τομή, στο πλάγιο θωρακικό τοίχωμα. Από μία ή περισσότερες οπές εισάγονται στο θώρακα το ενδοσκόπιο και τα απαραίτητα ενδοσκοπικά εργαλεία και στη συνέχεια ο χειρουργός πραγματοποιεί την επέμβαση μέσω οθονών υψηλής ευκρίνειας. Τα τελευταία χρόνια, οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούνται ως μέθοδος εκλογής ακόμα και για βαρείες θωρακοχειρουργικές επέμβασεις, όπως είναι η λοβεκτομή για καρκίνο του πνεύμονα και η θυμεκτομή για θυμώματα και μυασθένεια gravis. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές πραγματοπούνται με γενική αναισθησία, ενώ για κάποιες πιο απλές περιπτώσεις (βιοψίες του πνεύμονα ή υπεζωκότα) μπορούν να πραγματοποιηθούν με τοπική αναισθησία και μέθη, όταν η γενική αναισθησία θεωρείται επιβαρυντική για τον ασθενή.

Λόγω της σημαντικά μειωμένης ιστικής καταστροφής, οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές στη θωρακοχειρουργική συνοδεύονται από πολλαπλά οφέλη για τον ασθενή κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και κύριως μετά από αυτή, κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Μικρότερο ιστικό τραύμα σημαίνει λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μπορούν να κινητοποιηθούν συντομότερα και να συμμετέχουν ευκολότερα στο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας του αναπνευστικού. Επιπλέον, οι ασθενείς μπορούν να αναπνέουν και να βήχουν αποτελεσματικότερα και έτσι απομακρύνονται πιο εύκολα οι εκκρίσεις του αναπνευστικού. Το μικρότερο ιστικό τραύμα συνεπάγεται καλύτερη διατήρηση της αρχιτεκτονικής του θωρακικού τοιχώματος και κατά συνέπεια του μηχανισμού της αναπνοής. Όλα αυτά, έχουν ως αποτέλεσμα η μετεγχειρητική ανάρρωση να είναι ομαλότερη και η πιθανότητα για μετεγχειρητικές επιπλοκές μικρότερη. Ενώ οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές εφαρμόζονται πλέον σε όλους τους ασθενείς, είναι οι πλέον κατάλληλες για ασθενείς που έχουν σημαντικά συνοδά προβλήματα υγείας και μειωμένες εφεδρείες του αναπνευστικού συστήματος, για τους οποίους οι ανοικτές θωρακοχειρουργικές επεμβάσεις συνοδεύονται από σημαντικό κίνδυνο.

Η ομαλότερη μετεγχειρητική ανάρρωση δεν επιτυγχάνεται εις βάρος της αποτελεσματικότητας της χειρουργικής επέμβασης. Από ογκολογικής άποψης, οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές είναι εξίσου αποτελεσματικές με τις αντίστοιχες ανοικτές, σύμφωνα με πολλές διεθνείς μελέτες. Παρόλ’αυτά, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις για τις οποίες οι ανοικτές τεχνικές είναι απαραίτητες και θα πρέπει να επιλέγονται προς όφελος και για την ασφάλεια του ασθενούς. Αυτό εναπόκειται στην πείρα του θωρακοχειρουργού για τον οποίο οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές δε θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός αλλά να επιλέγονται σύμφωνα με το συμφέρον του ασθενούς.